ŁÓWCZA

Łówcza- wieś sołecka w gminie Narol, położona na pograniczu płaskowyżu Łówczy, oraz płaskowyżu tarnogrodzkiego.

U wrót południowo roztoczańskiego Parku Krajobrazowego. Zabudowania wsi ulokowały się na zachodniej krawędzi wału Roztocza, wzdłuż doliny rzeki Łówczanka. Jej źródła znajdują się na wschodnim krańcu wsi. Dolna część Łówczy znajduje się na wysokości 256 m. n.p.m., a górna znacznie wyżej - -340 m. n.p.m. Wieś składa się z kilku przysiółków, są to : Wola, Samulaki, Koziejówka, Garby, Łówcza Stara,  Łówcza Nowa i koniec. Obszar na którym leży Łówcza nie stanowi odrębnej jednostki geologicznej, lecz wchodzi w skład Niecki Lwowsko – Lubelskiej. Jest ona skrajną częścią rozległej Prekambryjskiej Płyty Wschodnioeuropejskiej. Najstarsza część zabudowana jest ze skał górno kredowych – lekkich i porowatych. Na nich zalegają utwory trzeciorzędne – wapienie, zlepieńce oraz piaskowce. W okresie czwartorzędu do istniejących utworów doszły nowe – piaszczyste i pylaste, pamiątką po lądolodzie (tzw. krakowskim) są zaś głazy narzutowe, piaski polodowcowe oraz lessy eolityczne. Dolina rzeczna zapełniona jest natomiast osadami , współczesnymi torfami i namułami. Gleby Łówczy pozostają w scisłym związku jej budową geologiczną i ukształtowaniem powierzchni – reprezentują mianowicie typ gleb terenów wyżynnych. Najczęstsze gleby to bielice, powstałe w wyniku wymywania przez wodę opadową. Są one piaszczyste i nieurodzajne i dominują w zagłębieniach terenu. O wiele większą wartość z punktu widzenia przydatności rolniczej przedstawiają gleby brunatne, wytworzone na skałach wapienno – krzemieniowych. Nie brak tu i rędzin oraz pararędzinów powstałych na wapieniach trzeciorzędowych.